τρηγαλέον

Α

(κατά τον Ησύχ.) «διερρωγότα».

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. έχει διορθωθεί σε Fρηγαλέον (< θ. ῥηγ- τού ῥήγνυμι*), πιθ. αντί ῥωγαλέος*].